Islas de Galapagos

Lieve, lieve, lieve mensen die dit verhaaltje lezen

In 1535 zijn de Galápagoseilanden (letterlijk vertaald: schildpaddeneilanden) perongeluk ontdekt door een bisschop uit Panama, toen zijn schip na een storm hier aanspoelde. Omdat de eilanden zijn gevormd door een vulkaan die steeds uitbarst (de 'Hotspot') zien sommige eilanden er doods uit.
De bisschop noemde het 'Hel op aarde'.

De eilanden bewegen continue en hoe verder ze van de 'Hotspot' vandaan drijven, hoe verder ze zinken. Mocht de 'Hotspot' ooit stoppen met uitbarsten, zullen de Galapagos Eilanden verdwijnen.

Galapagos is een provincie van Ecuador en bestaat uit dertien grote en meer dan veertig kleine eilanden, waarvan er vijf bewoond worden. De archipel ligt 970 km ten westen van de kust van Ecuador in de Grote Oceaan.

Zondag 17 juni
05:45 AM is het zover. Samen met Lieke neem ik de taxi naar Quito Airport. Onze reis naar de Galapagos Eilanden gaat beginnen. Na een bagage check, een visum ($10) en de extra kosten voor mijn ticket (ik had een ticket gekocht only valid for Ecuadorians) stappen we in het vliegtuig. Tijdens de 3u durende rit wordt alle handbagage besprayed met een bacterie dodend middel. Er mag namelijk NIETS van het vasteland aan insecten of bacterien meegenomen worden naar de Galapagos.

Om 10:30 landen we op San Cristobal. Hier moeten we gelijk $100 entree betalen. De koffers worden gewoon op de grond gezet en uitkiezen maar. We nemen een cheap hostal en gaan deze dag op eigen houtje rondtrekken. We lopen langs de Loberia, de kust en spotten hier de eerste Iguana's (draakjes) en zeeleeuwen. We zitten gewoon naast de beesten op het strand en de kleintjes zijn nieuwsgierig en komen naar ons toe. Super spannend!

Maandag 18 juni
We nemen een dagtour naar Kicker Rock en Isla Lobos. Isla lobos (letterlijk vertaald: zeeleeuwen eiland). Hier gaan we snorkelen. In de verte zie ik iets met een hoge snelheid op me afzwemmen. Het is bruin, enorm groot... een zeeleeuw! Hij blaast bellen in mijn gezicht en zwemt nog geen meter van me af. Draait rondjes om me heen en wil spelen. Naast zeeleeuwen hebben we hier ook pelicanen, albatrossen en blue footed boobies gezien.

Kicker rock is een grote steen midden op zee met een spleet ertussen. Hier zijn we ook gaan snorkelen. Het water was heel donker, wild en het was moeilijk dieren te zien. Totdat er een groep manta's (mega roggen) onder ons door zwom. De staart van een hamerhaai gezien en uiteraard... zeeleeuwen.

Na de lunch op een bounty eiland zijn we teruggekeerd naar het vasteland.

Natuurlijk had ik me niet ingesmeert, zat ik te ouwehoeren op de boot en thuis aangekomen waren Lieke en ik zo erg verbrand dat we 4 dagen niet op onze rug hebben kunnen slapen. Dat krijg je van zon op de evenaar met alleen water om je heen.

Dinsdag 19 juni
Om 7AM nemen we de boot van San Cristobal naar Santa Cruz. Deze rit duurt 2u en ging niet over rozen. Iedereen was aan het overgeven en de klappen die de boot maakte op zee deden pijn aan je rug. Gelukkig hadden wij zeeziek pilletjes gekocht.

's Middags vinden we een taxi chauffeur die ons naar de Lava Tunnels brengt en een reservaat voor reuzen schildpadden. Deze schildpadden worden maximaal 150 jaar oud en kunnen onwijs lang zonder eten en drinken. Vroeger werden de turtles opgegeten door piraten en hun olie werd duur verkocht. Baby turtles overleven het bijna nooit als ze niet opgroeien in reservaten op de Galapagos omdat er nowadays teveel bedreiging is van dieren van the mainland. Denk aan ratten, honden etc.

Aan het eind van de middag bezoeken we Tortuga bay. Snorkelsetje gehuurd en gaan. Helaas geen tortuga gesport. (schildpad)
Het uitzicht maakte echter alles goed. Parelwit strand, felblauwe zee, palmbomen en nauwelijks touristen. Genieten maar.

Woensdag 20 juni
Vandaag nemen we een dagtour naar Floreana. Het zuidelijkste eiland van de Galapagos. Het was het eerste bewoonde eiland van het archipel en heeft een interessante (menselijke) geschiedenis.
We belopen 'Asilo de la Paz'. Omdat er zoet water te vinden is, werd dit gebied bevolkt door de eerste bewoners van de Galapagos Eilanden. We zien hoe ze hebben geleefd.

De schildpadden die er leven worden 3 keer per week gevoerd. We hebben dit ritueel mee mogen maken. Omdat de schildpadden van orgine niet van dit eiland zijn, is er geen voedsel. Dit komt van andere eilanden en de diertjes weten precies wanneer het voedertijd is.

Na de lunch gaan we snorkelen. De zeeleeuwen zitten op een strandje. De gids verteld ons dat de grootste zeeleeuw die er zit de leider is, en we niet te dichtbij kunnen komen. Het is zijn strand, en van niemand anders. We snorkelen een tijdje en plots staan we oog in oog met 4 schildpadden. MEGA groot zijn ze en ze zwemmen rustig onder ons door. Wat een ervaring!

In Santa Cruz vinden we een klein maar modern lounge tentje en hier meet ik met mijn collega Miriam van Qualisa, die hier met haar vriend op vakantie is. De caipirinhas zijn in happy hour en de voetjes gaan van de vloer...

Donderdag 21 juni
Om 7AM vertrekken we van Santa Cruz naar Isabela. Dit is het grootste en meest vulkanische eiland van het archipel. Toch wonen er maar 3000 mensen. Minder dan op de andere eilanden. Persoonlijk vond ik dit het mooiste eiland. De wegen zijn van zand, palmbomen overal, wit strand, barretjes aan het water etc.

's middags om 3PM nemen we direct een tour naar de Tintoreras 'Witte punt rif haaien'. Het is niet mogelijk om met de haaien te zwemmen, omdat ze hierbij te veel stress ervaren.

We varen wat en spotten de pinguinnetjes en de blue footed boobies.

We mogen 's avonds eten bij de eigenaresse van ons hostal. Voor $3 eten we typisch Ecuadoriaans in haar huis. Arroz con pollo. Wat ga ik dat missen! (NOT)

Vrijdag 22 juni
Niet geinformeerd en dus slecht voorbereid begint onze tour om 07:30 naar de Sierra Negra. Deze schild vulkaan is 1124m hoog en heeft de 2e grootste krater ter wereld. (9 bij 10KM). Op slippertjes en met mijn handtas komen we aan bij het begin punt. Het regent onwijs en de gids zegt dat ik het op die schoenen niet ga overleven. We gaan namelijk 18 KM (5u) lopen door modder en over lavastenen. Pech, im not made out of sugar. Voor de draad ermee. Niet gezeurd, maar met blaren, schaafwonden en totaal onder de modder loop ik de Sierra Negra. Het is wat bewolkt, maar het uitzicht is adembenemend. De vulkaan is voor het laasts uitgebarsten in 2005 en deze donkere nog zwarte lava is duidelijk te onderscheiden van het oude, bruine en al begroeide gedeelte.

Na een half flesje jodium zijn we smiddags opzoek gegaan naar Flamingo's. We hebben ze gevonden. Ons hostal heet: Flamenco. Het Flamingo Lake lag gewoon achter onze kamer. Van een paar meter afstand zien we tientallen, fel roze flamengo's. Onwijs gaaf.

Zaterdag 23 juni
Omdat onze vlucht morgen weer vertrekt vanaf San Cristobal, moeten we het hele stuk weer terug. 's Ochtends de boot naar Santa Cruz. Hier moeten we even wachten op de volgende boot en bezoeken het Darwin Center. We spotten twee parende schildpadden. Het paren duurt gemiddeld 4u, gaat onwijs langzaam natuurlijk.

We zien de beroemde Lonesome George in levende lijven: hij is de laatste schildpad van zijn soort. George plant zich niet voort en wordt daarom 'Eenzame George' genoemd.

**Op zondag 24 juni is Lonesome George overleden. Hij is 100 jaar oud geworden.**

Super bizar en tragisch.

Onderweg terug naar de haven worden er op straat grote vissen schoongemaakt en stukken worden verkocht aan restaurants. Niet alleen kopers komen een kijkje nemen, ook de zeeleeuwen, pelikanen, albatrossen, iguana's en blue footed boobies staan de schooien voor een stukje vis. SUper grappig om te zien. Van brutaal tot geduldig staan ze te wachten, allemaal zonder succes. Als alle vis op is, is er dan ook geen dier meer te vinden.

Om 2PM vertrekken we terug naar San Cristobal. Het enige wat we nog wilden zien zijn de Fragatas. Fregate birds. Ze staan bekend om de rode ballon die ze opblazen in hun nek om vrouwtjes te versieren. We lopen het pad 'Tijeretas' (betekend:schaar). De vogels worden zo genoemnd omdat hun staart op een schaar lijkt. Helaas zonder succes. Het is al laat en de zon gaat onder.

Na een kusje van een baby zeeleeuw is mijn doel bereikt. Ik heb alles gedaan en gezien wat ik wilde doen.

Zondag 24 juni
San Cristobal - Quito

Dat er nog een plek op aarde bestaat, waar dieren zo in isolatie hebben geleefd en dus geen angst kennen voor mensen, is het mooiste dat ik ooit heb gezien.

Islas de Galapagos is definitely worth a visit!

Mijn reisstatus: Ik ben terug over 7 dagen!
Nos vemos pronto!

Liefs, Sophie